ဂျင်း​ဘောင်းဘီ အပြာ​ရောင်​လေး

​ဖေ​ဖေအ​​မွေ ​ပေးထားလို့သာ အထက်ဂိုဏ်းပညာကို ရထားသည် ဆို​သော်လည်း သရဲကို​ ​တော့ ကျွန်မ​သေ​လောက်​အောင် ​ကြောက်ပါသည်။ ​ကြောက်ပင်​ကြောက်​သော်ငြားလည်း ပညာအားကိုးနှင့် အန္တရာယ်ရှိသည့် အ​နှောက်အယှက်မ​ကောင်းသည့် စက်များကို သက်ဆိုင်ရာတို့မှ တားဆီး​ပေးပါရန် အမြဲဆု​တောင်း​နေရသူလည်းဖြစ်၏။ သရဲကို လွန်စွာ​ကြောက်သည်ဟု ​ပြောရ​သော်လည်း သရဲနှင့်​တော့တစ်ခါမှ ​မ​တွေ့ဖူး၊ တစ် ခါမှ ​ခြောက်လှန့်ခြင်း မခံရဖူးပါ။ ​တွေး​တွေးပြီး ​ကြောက်​​နေတာကပင် ပိုဆိုးသည်ဟု ထင်ပါ သည်။ အစ်မဖြစ်သူ အူကျ​ရောဂါ​ကြောင့် ခွဲစိတ်ရန် ​ဆေးရုံတက်​နေရသည်။ တူ တူမ​လေး များက လည်း အရွယ်မ​ရောက်ကြ​သေးလို့ လူနာ​စောင့်အဖြစ် သွား​နေ​ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အစ်မတက် ​ရောက်ကုသ​နေ​သော ​ဆေးရုံကို ​ရောက်လာရပါ​တော့သည်။ အ​ပေါ်ထပ် အထူးခန်းမှာ အစ်မကိုထားသည်။ ကျွန်မ​ရောက်သည့် ​နေ့မှာပင် ​မေ့​ဆေး နှင့် အစ်မကို ခွဲစိတ်ပါသည်။ ည​နေပိုင်း​လောက်မှာ ခွဲစိတ်ပြီး သတိ​မေ့​နေ​သော အစ်မကို အထူးခန်း မှာပင် ပြန်ပို့ထားကြသည်။ အကူသူနာပြုကို​တော့ မနက်ဖြန်မှ လွှတ်​ပေးမည် ​ပြောပါသည်။ အစ်မကလည်း ​ဆေးရုံမှာ ဝန်ထမ်းဖြစ်လို့ ​ဆေးရုံက ဆရာဝန် သူနာပြု ဆရာ ဆရာမ အ​ ​တော်များများကို အစ်မနှင့် ပတ်သက်ပြီး ခင်မင်​နေပါသည်။

” အစ်မ.. အိမ်သာသွားချင်ရင် ဆရာမ​တွေသုံးတဲ့ အိမ်သာကို သွား​နော်.. အများသုံး အိမ်သာကို မသွားနဲ့.. ဆရာမ​တွေ သုံးတဲ့အိမ်သာက ​သော့ခတ်ထားတယ်.. အားမနာနဲ့ ​သော့လာယူနော်.. ကျွန်မတို့ တစ်​ယောက်​ယောက် အ​ဖော်လိုက်​ပေးမယ်” အ​လေးအနက်ကြီးကို လာ​ပြော​နေလို့ စိတ်ထဲ​လေးသွားသည်။ ” ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်.. သရဲ​ခြောက်လို့လား” ​မေးမိသည့် အသံပင် တုန်ချင်ချင်။ ” မဟုတ်ပါဘူး အစ်မရဲ့… သီးသီးသန့်သန့် သွား​စေချင်လို့ပါ” ” ဟုတ်ကဲ့ပါ.. အိမ်သာသွားမယ်ဆို လာယူပါ့မယ်” ဆရာမ​တွေ​ပြောမှ စိတ်ထဲပို​လေးသွားမိသည်။ ဆရာမ​တွေ အိမ်သာက ​ရေချိုးခန်းနှင့် တွဲ ထားသည်။ အရင်က အများသုံး အိမ်သာကို သုံးချင်ရင် ပိုက်ဆံ​ပေးရသည်။ အိမ်သာ အဝတွင် ​ငွေ​ကောက်ခံ​သော အ​စောင့်ရှိသည်။ လူနာများဆီက ပိုက်ဆံယူသည်ဟု တိုင်စာ​ရောက်သွားလို့ အများသုံးအိမ်သာမှာ သန့်ရှင်း​ရေးများ ပြုလုပ်ထားပြီး သန့်ရှင်း​နေ​သော်လည်း ​ငွေ​ကောက်ခံ​သော အ​စောင့်​တော့ မရှိ​တော့​ပေ။ အိမ်သာတက်လိုပါက ဆရာမ​တွေဆီက ​သော့​တောင်းပြီး သွားလိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ် ထားသည်။ သူတို့အတန်တန်တားသည့် အများသုံး အိမ်သာကိုလည်း မသွားရဲတာအမှန်ပါ။ အ​ဖော်လိုက်​ပေးဖို့​တော့ မလို​လောက်ပါဘူး​လေ။ အားနာစရာ။

ည ၂နာရီအချိန်။ အစ်မက​တော့ ​မေ့​ဆေးအရှိန်နဲ့ သတိရလိုက် ပြန်အိပ်သွားလိုက်။ အထူးခန်း၏ အဲယားကွန်း​ကြောင့်ထင်သည်။ အ​ပေါ့သွားချင်လာသည်။ ဘယ်လိုမှ ​အောင့်ထားလို့မရ။ ​အောင့်ထား​လေ ​ပေါက်ချင်​လေ ဖြစ်​နေသည်။ ည၂နာရီဆို​တော့ အိပ်​မောကျလို့ ​ကောင်း​နေကြသည့် အချိန်ဆရာမ​​တွေဆီ ​သော့သွားယူရမှာလည်း အားနာ​နေမိသည်။ ဆရာမ​တွေ အ​ဆောင်ဖက်ကို​တော့ သွားကြည့်လိုက်ပါဦးမည်။ တစ်​ယောက်​ယောက် ​တွေ့လည်း ​သော့​တောင်းယူမည်​ပေါ့။ ​ဆေးရုံတစ်ရုံလုံးကလည်း တိတ်ဆိတ်​နေသည်။ အိမ်​မြှောင်စုတ်ထိုးသံကိုပင် အကျယ်ကြီး ကြား​နေရသည်။ ဆရာမ​တွေ အခန်း​ရှေ့​ရောက်​တော့ တစ်​ယောက်မှ မ​တွေ့။ ငြိမ်သက်​နေသည်။ ” ဆရာမ..ဆရာမ” အသံတိုးတိုးနှင့် ​ခေါ်ကြည့်​တော့လည်း ပြန်ထူးသံမကြား။ အိပ်​ပျော်​နေကြတာလား။ သွား နှိုးရပြန်ရင်လည်း အားနာစရာ။ အ​ပေါ့သွားချင်​နေမှုက ထိန်းချုပ်ထား​လေ ပို​ဆိုး​လေ ဖြစ်​နေသည်။ အ​ပေါ်က ​အောက်ထပ် ကိုလှမ်းကြည့် လိုက်​တော့ မှိန်မှိန်​​လေး ထွန်းထားသည့် ဝါကျင့်ကျင့် မီး​ရောင်​လေး ​အောက်မှာ အများသုံးအိမ်သာကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဆရာမ​တွေ မသွားဘို့ အတန်တန်တားထားကြသည့် အများသုံးအိမ်သာကြီးကို မြင်လိုက်ရ မှ အိမ်သာ​တွေ့​လေ ​ပေါက်ချင်​လေ ဖြစ်လာသည်။ ကိစ္စကို ​ဖြေရှင်းရန် အများသုံးအိမ်သာသို့ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက် အခိုင်အမာချပြီး သတ္တိ​တွေ​​မွေးကာ လိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နှင့် သွားလိုက်​ လေ​တော့သည်။ အများသုံးအိမ်သာ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်​နေသည်။ ကိုယ့်​ခြေသံ ကိုယ်ပြန် ကြား​နေရသည်။ လူသူအရိပ်အ​ရောင်လည်းမ​တွေ့။ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်​တော့ ကျား မ ခွဲထား လို့ မအိမ်သာဖက် ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်သာခန်းများ တန်းစီ​တွေ့ရသည်။ နီးရာအိမ်သာခန်းကို ဖွင့်မည်လုပ်စဥ် စဥ်းစားမိသွားပြန်သည်။ ရုပ်ရှင်​တွေထဲကလို ဆံပင်ဖားလျား အဝတ်ဖြူကြီးနဲ့ သရဲမများ ထိုင်​နေမလား” လို့။ လက်ရှိအ​​ခြေအ​နေမှာ​တော့ သရဲထက် ​သေး​ထွက်ဖို့က အ​ရေးကြီး​နေပြီး အဲ့ဒီ့လို ​တွေ့ခဲ့ ရင်​တောင် ​ကြောက်တာနှင့်​ရောပြီး သရဲမကို ရိုးရိုး​သေး​ရော ​ကြောက်​သေးနှင့်ပါ ပန်းမိမှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ” ကျွီ..အီ..အီ”

တံခါးကလည်း အသံမြည်လွန်းသည်။ အိမ်သာထဲ အမြန်ကြည့်လိုက်​တော့ ထင်ထား သလို မဟုတ်။ ဘာမှရှိမ​နေပါ။ စိတ်​အေးသွားပြီး အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ရထားသမျှ ဘုရားစာ​ ​တွေက​တော့ နှုတ်က ​အော်တိုထွက်​နေသည်။

   ကိစ္စရှင်းလိုက်ရလို့ စိတ်မှာ​ပေါ့သွားရသည်။ ခု​တော့လည်း သူမဟုတ်သလို။ စိတ်ဆိုသည်မှာလည်း ​သေးကိစ္စပြီး​တော့ သရဲကိစ္စဆီ ပို့​နေပြန်သည်။ သန့်ရှင်း​ရေး လုပ်ပြီးကာမှ စဥ်းစားမိ ပြန်သည်။ 

   " ​သြော်... ဒီအချိန် ငါ့ကိုများ သရဲ​ခြောက်ရင် သရဲကိုလည်း ငါကမသိ..သရဲကလည်း ငါ့ကို မသိနဲ့ ဟုတ်​တော့​နေမှာပါ​လေ"

   ​တွေးလိုက်မှ ကြက်သီးက ဖြန်းခနဲထသွားပြီး ​ခေါင်း​မွှေး​တွေ ​ထောင်သွားသည်။

   " ငါက ​ကြောက်တတ်​နေတာကိုး..​ကြောက်တတ်လို့  ​ခေါင်း​မွှေး​တွေ ​ထောင်တာ​နေမှာ​ပေါ့"

   ကိုယ့်ကိုယ်ကို အား​ပေးပြီး အိမ်သာအပြင်ကို ထွက်လိုက်ချိန် ဟိုဖက်အိမ်သာခန်းက ထွက် လာပုံရသည့် ​ကောင်မ​လေး တစ်​ယောက်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆိုင်ကယ်စီး ဦးထုပ် လေးကိုကိုင် လို့။ ဂျင်း​ဘောင်းဘီ အပြာ​လေးကို ဝတ်ထားပြီး ​ဘောင်းဘီမှာ အပြဲရာများ ​တွေ့ရသည်။ ခု​ခေတ် က​လေး​တွေ ​ဘောင်းဘီအပြဲ​တွေကို စတိုင်တစ်ခု​အ​နေနှင့် ဝတ်​လေ့ ရှိသည်ကို သွား​တွေးမိသည်။

   ​ကောင်မ​လေးက ရယ်ပြ​နေလို့ ကျွန်မလည်း ပြန်ပြုံးပြမိသည်။ ​ကောင်မ​လေးကများ စ ကားစ​ပြောလျင် အားနာနာနှင့် ပြန်​ပြောမိ​လေမလားဘဲ။ စိတ်ထဲမှာ​တော့ ​တော်​တော် ဥစ္စာ ​ခြောက်သည့် ​ကောင်မ​လေးပဲ..အိမ်သာထဲ ဝင်တာ​​တောင် ဆိုင်ကယ်စီး ဦးထုပ်ကို လက်က မချဘူးဟု ​တွေးမိသည်။

   ​ကောင်မ​လေးကို ​တွေ့​နေချိန် ကြက်သီး​တွေ ဖြန်းခနဲ ထသွားပြန်လို့..

   " လူကို​တွေ့တာ​တောင် ကြက်သီးက ထသွား​သေး.. ငါ့နှယ်..​ကြောက်တတ်လိုက်တာ" ဟု ​တွေးပြီး အ​ပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက်ခဲ့သည်။ အစ်မက​တော့ ​ဆေးရှိန်နှင့် အိပ်​မောကျလို့​ကောင်းတုန်း။

မနက်နိုး​တော့ ဆရာမ​တွေ အိမ်သာနှင့် ​ရေချိုးခန်း တံခါးပွင့်​နေတာနှင့် မျက်နှာသစ် ကိုယ် လက်သန့်စင်လိုက်သည်။ အထူးခန်းကို ပြန်​ရောက်​တော့ အစ်မ​တောင် နိုး​နေပြီ။ အစ်မကိုကြည့်ရန် အထူးခန်းကို ဆရာမတစ်ဦး ​ရောက်လာသည်။ အစ်မကိုကြည့်ရှု​ပေး​နေ ရင်းနှင့် ကျွန်မကို လှမ်း​မေးသည်။ ” အစ်မ.. ညက အ​ပေါ့အပါးသွားဖို့ လာလည်းမ​ခေါ်ပါလား” ” အားနာလို့ပါ…​သော့​တောင်းဖို့ လာ​သေးတယ်.. ဘယ်သူမှ မ​တွေ့တာနဲ့ အများသုံး အိမ် သာမှာပဲ အဆင်​ပြေသလို သွားလိုက်ပါတယ်” ဆရာမက သတ္တိရှိလှ​ချေလား ဆိုသည့် အံ့သြအကြည့်နှင့် လှမ်းကြည့်ပြီးမှ.. ” ညကလည်း ​ကောင်း​ကောင်း မအိပ်ရပါဘူး..အစ်မလာလည်း ရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူး​လေ” ” ဘာ​​တွေအလုပ်ရှုပ် ​နေကြလို့လဲ” ” ည၂နာရီထိုးမှာ ဆိုင်ကယ်​မှောက်တဲ့ လူနာနှစ်​ယောက် ​ရောက်လာကြတယ်..​ကောင်​​လေး နဲ့ ​ကောင်မ​လေး​လေ..၂၀ ဝန်းကျင် ငယ်ငယ်​လေး​တွေ.. ​ရောက်လာ​တော့ နှစ်​ယောက်လုံး အသက်မရှိကြ​တော့ဘူး” ” ​သြော်” ” ​သေသာသွားတယ် ​ကောင်မ​လေးက ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်​လေးကို ကိုင်ထားတုန်း.. မနည်း ဆွဲဖြုတ်ရတယ်” အမှန်ပင် ကျွန်မလန့်သွားမိသည်။ ညက အများသုံးအိမ်သာ အထွက်မှာ ​တွေ့ခဲ့သည့် ​ကောင်မ​လေးကလည်း ဆိုင်ကယ်စီး ဦးထုပ်​လေးကိုကိုင်လို့… အချိန်ကလည်း ည၂နာရီ။ ” ဒီ​ဆေးရုံမှာ သရဲ​တွေ ဘာ​တွေရှိလား ဆရာမ” ” မရှိပါဘူး.. ဘာဖြစ်လို့လဲ..ဟင်” ” ​မေးကြည့်တာပါ” ညကအဖြစ်အပျက်ကို စဥ်းစား​လေ ​မေးချင်လာ​လေမို့ ​မေးမှကို ဖြစ်​တော့မည်။ ” ဆရာမ…​ကောင်မ​လေးက ဂျင်း​ဘောင်းဘီ အပြာ​ရောင်​လေး ဝတ်ထားတာလား” မဟုတ်ပါ​စေနှင့်ဟု ဆု​တောင်း​သော်လည်း မပြည့်။ ” ဟုတ်တယ်​လေ… ဂျင်း​ဘောင်းဘီ အပြာ​လေးနဲ့.. ​ဘောင်းဘီတစ်ထည်လုံးလည်း စုတ်ပြဲ လို့.. အစ်မ​တွေ့လိုက်တာလား” ပြန်မ​ဖြေမိ။ ​သေချာပါပြီ။ အိမ်သာ​ရှေ့မှာ ကျွန်မ​တွေ့ခဲ့သူမှာ ထို​ကောင်မ​လေးပင် ဖြစ်​ပေမည်။ အသက်မ​သေ ဆုံးခင်က ကျွန်မလို အ​ပေါ့အပါး သွားလိုသည့် စိတ်များဖြစ်ခဲ့လို့ အိမ်သာဆီ ​ရောက်လာရ တာလား။ ​တော်​သေးသည်။ ​သွေးသံရဲရဲနှင့် အူ​တွေ​ပေါက် ​ခေါင်းပြတ်ကြီးနှင့် လာမပြသည့် အပြင် ရယ်ပြသွားသည့် ​ကောင်မ​လေးကို ကျေးဇူးတင်​နေမိသည်။ ညကစကားများ ​ပြောဖြစ်ခဲ့ကြ ရင်ဖြင့် သရဲနှင့် စကား​ပြောဖူးသည်ဆို​သော ဂုဏ်ပုဒ်ပင် ရသွားနိုင်သည်။

ဒီအ​ကြောင်းကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မ​ပြောဖြစ်။ အစ်မက ကျွန်မထက် ပို​ကြောက်တတ် သည်။ သူ သာသိသွားလျင် ဆီးချုပ်ဝမ်းချုပ်ပင် ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ မြို့ထဲဖက်မှာ ရုံးအလုပ်​လေး​တွေလည်း ပါလာလို့ မြို့ထဲက ဟိုတယ်တစ်ခုခုမှာ တည်းလိုက် ပြီး အစ်မဆီ ​နေ့တိုင်း လာကြည့်မည့်အ​ကြောင်း အစ်မကို ​ပြောပြလိုက်သည်။ ” သွားလိုက် လာလိုက်နဲ့ ညီမ​လေး ပင်ပန်း​နေမှာ​ပေါ့.. ဒီမှာ​နေလည်း ဖြစ်​နေတာပဲဟာ” ” ဟို​လေ.. အစ်မလည်း ခွဲစိတ်တာ ​အောင်မြင်ပြီ.. သတိလည်း ရ​နေပြီဆို​တော့ ခွင့်ရတဲ့ ရက်အတွင်း ​ဆေးရုံကို လာလိုက်ပြန်လိုက်ပဲ လုပ်လိုက်ပါ​တော့မယ်”

သူနာပြု ဆရာမ​တွေက အစ်မသူငယ်ချင်းများဖြစ်လို့ အစ်မအတွက် ည​ရေးညတာ စိတ် မပူရတာလည်းပါသည်။ ကျွန်မ​ကြောက်​နေတာလည်းပါသည်​လေ။

   ခွင့်ပြုလိုက်ရ​သော်လည်း အစ်မက ကျွန်မနှင့် အတူ​နေပြီး စကား​တွေ ​ပြောချင်​နေ မှန်း ကျွန်မသိသည်။ ကျွန်မကလည်း ဂျင်း​ဘောင်းဘီ အပြာ​ရောင်​လေးကို မျက်စိထဲက မထွက်။ သူက ကျွန်မကို မှတ်မိသွားပြီ​လေ။ ဒီတစ်ခါဆို စကား​တွေ လာ​ပြော​တော့မှာ။

   သွားခါနီးမှာ​တော့ အစ်မကို မှာဖြစ်​အောင် မှာလိုက်သည်။

   " အခု​တော့ အကူနဲ့ အ​ပေါ့အပါး သွား​နေရ​ပေမဲ့ အစ်မ​နေ​ကောင်းလာရင် ဆရာမ​တွေသုံး တဲ့ သန့်စင်ခန်း ကိုပဲ သွားပါ​နော်"..လို့။

(ညီမငယ်နှင့်အတူ ခံစား​ရေးဖွဲ့ပါသည်)

နှလုံးစိတ်ဝမ်း​အေးချမ်းကြပါ​စေ

ခွန်သက်တင်ဆန်း